In memoriam
Aeilke Bakema
Sappemeer 20-04-1931
Veendam 10-02-1994
Aeilke (in de volksmond Aikie genoemd) werd geboren als telg in een stukadoorsfamilie, die zelf later ook dat beroep uitoefende. Daarnaast ontpopte hij zich als een talentvolle voetballer, die bekendheid genoot doordat hij als begaafde voetballer van HSC ook het Nederlands jeugdelftal haalde. De uitverkiezing van Aeilke voor het Nederlands elftal was niet alleen voor HSC en Sappemeer, maar voor geheel Noord Nederland een Uniek gebeuren. Het Nederlands elftal bestond in 1949 uit: Wim Visser (DOS), Beraards (Feyenoord), Fris Louer (NOAD), Smeets (Juliana Kerkrade), Keeper Gerberink (Enschede), Klaas Smit (Volendam), Sijberts (VVV), Jan Klaasen (VVV), Joling (Watergraafsmeer), Dick de Vries (AFC), en natuurlijk Aeilke Bakema ( Hermes SVV combinatie) met als coach de legendarische Jaap van der Lek. In 1949 werd Aeilke door de K.N.V.B. uitgenodigd om met het Nederlands elftal deel te nemen aan een groot internationaal toernooi, het grote FIFA 7 landen toernooi. Uiteraard ook met bekende Jaap Van der Lek. Het Nederlands team werd op dit toernooi 2e achter Frankrijk. Het is bekend, dat Aeilke hier een belangrijke plaats innam. Het was juist in de tijd, april 1949, dat de v.v. HSC haar 50 jarig bestaan vierde. Aeilke moest dit, evenals zijn 18e verjaardag op 20 april, noodgedwongen missen. Dit interesseerde hem niet zoveel. Hij mocht immers in het oranje shirt lopen met de Nederlandse leeuw op zijn borst. Oostenrijk werd op het toernooi verslagen met 3-1. Ook Ierland werd met 2-0 aan de zegekar gebonden. In de finale moest worden aangetreden tegen Frankrijk. Deze wedstrijd werd door Nederland helaas verloren. Aan deze wedstrijd heeft Aeilke een minder goede herinnering overgehouden. Bij een aanval op het Franse doel kwam hij in aanraking met de keeper en hield er drie gekwetste ribben aan over. Tien prachtige dagen heeft hij in Zeist vertoefd. Hij stelde het toen erg op prijs, dat hij daar werd bezocht door Tjarco Kuitse en Ammy Hendriks. Nog één anekdote uit de korte maar mooie voetballoopbaan van Aeilke, betreft de wedstrijd tegen F.V.V. in het begin van de vijftiger jaren. Aeilke vormde een pracht koppel met Gerard Scholte, de snelle rechter vleugel. Rieks Veenma (Sloatje) fungeerde in het elftal van F.V.V. als mandekker. Op een gegeven ogenblik snelde Gerard langs de linksback en trok de bal voor de goal. Aeilke was reeds van Rieks Veenma weggelopen en stond geheel vrij . De prachtige voorzet van Gerard werd door Aeilke in een doelpunt omgezet. Het publiek van F.V.V. reageerde door te roepen: “Dek dij minsen toch beter”. De reactie van Rieks, met een “snittertje” uit de linker- mondhoek was “din mouten joe hier kommen want ik ken ze nait hoalen. Ook was het 1949 dat H.S.C. op het nippertje in de 1e klas bleef door van Velocitas met 3-1 te winnen. Dit door 2 doelpunten van Tjarco Kuitse en een van Aeilke. Hierdoor werd het voor H.S.C. belangrijk om een beslissingswedstrijd te winnen van Emmen. Dit werd 2-1 voor H.S.C., door doelpunten van Hellinga en Reinders. Ook was hij trots op de wedstijden tegen o.a. Heerenveen, met de fabelachtige Abe Lenstra in de gelederen. Ditzelfde Heerenveen speelt nog steeds in onze eredivisie. Helaas degradeerde H.S.C. in 1950, na 17 jaar 1e klas te hebben gespeeld. Het ging in de 'jaren 50' door lichamelijk klachten steeds slechter met Aeilke. De doktoren adviseerden hem met voetbal te stoppen. Hij trouwde op 21 augustus 1959 met Giny (L.W.) Doornbos. Ze kregen twee kinderen, dochter Anita (1960) en zoon Alex (1966). Van 1959 tot 1965 hebben ze gewoond in de zelfgebouwde bungalow aan de Gert Veenhuizen straat 1 in Sappemeer. Door reuma/ziekte van Bechterew, gedwongen te stoppen met zijn beroep in de bouw, begon Aeilke in 1965 een slijterij aan de Burgemeester van Rooijenstraat 41 Oost in Hoogezand. In 1970 kreeg Aeilke twee heupprotheses in het Zee-hospitsium in Kijkduin. (1e in Nederland). Rond 1985 maakte hij na “de drankenoorlog” gebruik van een saneringsregeling en stopte met de slijterij. Kort hierna is Aeilke 1,5 jaar opgenomen geweest in het ziekenhuis en in Beatrixoord, vanwege nierfalen. Dit is ook de reden, dat hij niet heeft kunnen genieten van hun reeds gekochte woning aan de Rensel in Veendam. Door ontsteking op de heupprotheses, moesten deze worden verwijderd. Hierdoor kon hij niet meer lopen. In 1990 hebben ze aan het Oranjepark in Veendam een bungalow gekocht en aan laten passen voor invaliden. In maart 1991 is hij weduwnaar geworden. Met hulp van familie, vrienden en thuiszorg kon hij thuis blijven wonen, waar hij op 10 februari 1994 is overleden.
In dankbare herinnering zal hij echter voortleven binnen de gelederen van H.S.C.
Dat hij moge ruste in vrede.
Ruud de Bondt
