In vergelijking met 1974 met de activiteiten rond het jubileum en de daarbij behorende toernooien, heeft het jaar 1975 een tamelijk mat verloop gehad. Niet alleen op de velden manifesteerde zich deze matheid, doch ook op bestuurlijk vlak ontbrak een bepaalde inspiratie. Bestuursleden waren moeilijk te vinden.
Het verloop van de competitie was ook al niet naar wens. Gedeeltelijk was dit te wijten aan de weersomstandigheden na de winterstop. Een grote belemmering was echter ook de slechte conditie waarin onze velden verkeerden.
Jan Prak, met zijn kampioenselftal, vertelt over zijn bemoeienissen met het voetbalspel: "Ik heb 40 jaren actief voetbal bedreven, waarvan 20 jaren bij de v.v. Bedum en 20 jaren bij de v.v. H.S.C. De eerste jaren bij de zondagafdeling en de laatste jaren bij de afdeling zaterdag. In 1973 vond ik het welletjes om nog langer te voetballen en besloot leider te worden van het tweede zaterdagteam. Dit elftal vertoefde toen in de derde klasse van de afdeling Groningen. Het was echter een enthousiaste groep en ik beleefde veel plezier met deze jongens. Ze waren bereid elkaar te helpen en te "knokken" voor elk puntje. De trainingen werden constant bezocht. Bovendien en dat vind ik zeer belangrijk, konden ze respect opbrengen voor hun leider. Al deze factoren samen brachten een hecht team op de been en dit had in het seizoen 1976/1977 een kampioenschap tot resultaat, zodat promotie naar de tweede klasse een feit werd. De groep bleef in het daarop volgende seizoen grotendeels in tact en weer kon de kampioensvlag gehesen worden. Promotie naar de reserve 1e klasse van de afdeling Groningen was de beloning voor de grote saamhorigheid. Nog was echter de koek niet op. In het seizoen 1978/1979 ging weer de vlag in top en wat niemand verwacht werd realiteit. Het tweede zaterdagteam promoveerde naar de reserve 3e klasse van de KNVB. Hoe was het mogelijk. In het seizoen 1979/1980 bleek echter, dat het plafond was bereikt. De eerste competitiehelft ging het nog voortvarend, maar in het tweede bedrijf kregen we te maken met ziekte en blessures. De selectie bleek toen te smal te zijn voor het niveau, waarop het elftal speelde. We belanden met Drachster Boys 2 onderaan, zodat een beslissingswedstrijd noodzakelijk werd."
Prak vervolgt: "mijn teleurstelling over deze degradatie was zo groot, dat ik besloot te stoppen met het leiderschap. Het was mooi geweest zo."
